Articulatiestoornissen: 

Bij articulatiestoornissen bevindt het probleem zich bij het uitspreken van klanken. Bepaalde klanken worden niet of foutief uitgesproken. Dit heeft, afhankelijk van de ernst van de stoornis, soms ook een invloed op de spraakverstaanbaarheid. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen fonetische stoornissen en fonologische stoornissen. 

Leerproblemen en leerstoornissen:

Bij leerproblemen ondervinden kinderen problemen bij rekenen, lezen en/of spellen. Indien de problemen blijven aanhouden kan er sprake zijn van een leerstoornis nl. dyscalculie, dyslexie, dysorthografie.

Taalstoornissen: 

Taalontwikkeling verloopt via verschillende stadia. Bij sommige kinderen kent deze ontwikkeling een vertraagd of afwijkend verloop. Taalproblemen kunnen zich uiten in taalproductie, taalbegrip of in beide. 

Myofunctionele stoornissen: 

Kinderen kunnen afwijkende mondgewoonten toepassen zoals mondademen, foutieve tongplaatsing in rust of tijdens slikken en duimzuigen. Dit gaat vaak gepaard met articulatieproblemen. De behandeling van beide problemen gebeurt dan ook vaak samen. Foutieve mondgewoonten kunnen resulteren in gebitsafwijkingen. 

Neurologische taal- en spraakstoornissen en slikproblemen:

Na een letsel aan de hersenen (beroerte of bloeding) kunnen er lichamelijke veranderingen optreden zoals afasie, dysartrie, verbale apraxie of dysfagie. Daarnaast is het ook mogelijk dat er veranderingen optreden in het denken, de emoties en het gedrag van mensen. Dit kan door een logopedist behandeld worden.